2011
09
gru
Indian Railways
Indie, New Delhi
Przejechano 9449 km
Indian Railways
Po przejechaniu okolo 4 tysiecy kilometrow hinduska koleja, ktora jest najwieksza firma panstwowa, zatrudniajaca okolo miliona mieszkancow, czujemy sie na silach podzielenia sie z Wami naszymi spostrzezeniami.
Pierwsza rzecza, ktora zauwazymy juz przed wejsciem na dworzec sa pasazerowie I bezdomni, ktorzy spia czesto na golej ziemi/ betonie/ plytkach. Sa to ludzie w kazdym wieku, czesc z nich jest przykryta jakims kocem lub innym okryciem, ale wiele osob lezy po prostu w ubraniu w jakim poruszaja sie na co dzien. Ten obraz bedzie nam towarzyszyl na calym rejonie dworca. Zdarza sie, ze osoby lokuja sie pomiedzy wejsciem do dworca, gdzie umieszczono bramki wywolujace dzwieki z gier Nintendo, a glosnikami ktore nadaja glos spikera. Nam ciezko bylo tam wytrzymac minute, oni spedza tam byc moze kilkanascie godzin. Niewatpliwym plusem dworca sa elektroniczne tablice, ktore zyskaly w naszych oczach uznanie, poniewaz zawieraja informacje, ktore ciezko jest wydobyc od kogokolwiek z personelu dworca. Sa to numer I nazwa pociagu, czas odjazdu/ spoznienia oraz peron I tor. Gdy taka tablica ulega awarii, czujemy sie jak dziecko we mgle. Po wstepnym wybadaniu terenu, gdzie dowiadujemy sie ile nasz pociag jest opozniony : ), mozemy sobie pozwolic na delikatny shopping. W kioskach I budkach znajdujacych sie przy peronach, mozemy zaopatrzyc sie w slodycze, chipsy, kolorowe napoje I miejscowe wypieki. Poza tym kupimy tutejszy tabake czyli granulki w malych saszetkach, ktora zuje I ktora pluje na chodnik co drugi lokales. Rownie popularna jest “czai”, czyli lokalna herbata, ktora podwana jest doslownie wszedzie.
Na wiekszosci wiekszych dworcow mozemy zaopatrzyc sie w rozne czasopisma, a takze anglojezyczne ksiazki, gdzie prym wiedzie Paolo Coelho ze swoimi szlagierami. Na drugim miejscu lokuje sie Harry Potter, a podium zamyka Saga Zmierzch. Dalsze pozycje to Jezus, Budda, oraz ksiazki poswiecone jodze I medytacji.
Nakarmieni I napojeni mozemy podejsc do drewnianych tablic, gdzie personel wywiesza listy z pasazerami, zazwyczaj europejskie nazwiska wyrozniaja sie z daleka.
W trakcie oczekiwania na pociag, mozemy zaobserwowac zachowania autochtonow. Wielu Indusow, nawet ci ktorzy maja 20 metrow do bezplatnych toalet, sika (I nie tylko) na tory. Widzielismy kilkadziesiat takich przypadkow.
Ze wzgledu na deficit koszy na smieci, nietrudno zauwazyc sceny, gdzie ludzie rzucaja kilka centymetrow obok siebie kubki czy opakowania po slodyczach, a takze resztki obiadu. Obrazu dopelniaja biegajace po torach psy, krowy I szczury, gdzie populacja tych ostatnich bedzie wynosila okolo kilku, kilkunastu miliardow.
W niektorych miejscach widzielismy Indusow bioracych kapiel w prysznicach rozlokowanych miedzy torami, miedzy czekajacymi na odjazd pociagami, a dziela zniszczenia dopelnia sluzba sprzatajaca dworzec, ktora wszystkie smieci na peronie, zmiata na tory. Jestesmy przekonani, ze powstal tam ekosystem, ktory nie snil sie nawet Darwinowi.
“May I have your attention please”. Nadjezdza nasz pociag, zawierajacy wiele, WIELE wagonow. Na szczescie sa one dobrze oznaczone. Sleeper-y sa ponumerowane, wiec szybko indentyfikujemy nasz wagon I miejsca z zewnatrz pociagu. Nawet stojac na peronie, gdy pociagu jeszcze nie ma, na elektronicznych tablicach wyswietla sie informacja, w ktorym dokladnie miejscu zatrzyma sie oczekiwany numer wagonu danej klasy. Poza sleeperami sa tez AC2, AC3 oraz Sitting- Tier (Second-class). Czyli praktycznie nie mamy pierwszej klasy, ale sa wagony przeznaczone dla niepelnosprawnych. Po zlokalizowaniu naszego wagonu widzimy ludzi starajacych sie wejsc do pociagu jak najszybciej. Pomimo, iz na wiekszych stacjach pociag potragi stac ok. 30 minut. Zupelnie inaczej zachowuja sie, gdy zostawia swoje bagaze w srodku. Czesc z miejscowych ma chyba hobby wbiegania z goracym napojem do odjezdzajacego pociagu, oczywiscie ta sama kawe czy herbate, w tej samej cenie, moga zamowic wewnatrz pociagu. Gdy jestesmy juz w srodku, mozemy zabezpieczyc swoje rzeczy, ale miejsce dla legendarnych klodek jest raczej w piwnicy niz w pociagu. Na odwrot zachowuja sie takze przy wysiadaniu z pociagu, co przypomina nieco instynt “starszej pani” z polskich tramwajow, gdzie draluja do drzwi wyjsciowych juz stacje wczesniej, czyli okolo godziny przed czasem, niemilosiernie panikajac I wykrzykujac nazwe kolejnej stacji.
Jesli wybieracie stosownie wczesnie miejsca gdzie bedziecie spac to polecamy Upper, ewentualnie Side-Upper (klasa Sleeper). Sa to jedyne miejsca na stale rozlozone, zapewniajace wzgledny komfort I troszke dyskrecji. Miejsca nizej czesto sa skladane, bo Indusi preferuja siedzenie. A do tego miejsca te przeznaczone sa dla 2 osob, a czesto jedna kanape okupuje 4 miejscowych. Jesli chodzi o Side- Upper to co prawda zapewnia najwiecej przestrzeni, mozemy sobie usiasc, ale jest najchlodniejszym miejscem, a w nocy jadac ekspresem, bez ogrzewania, mozna dotliwie zmarznac.
Warta dodania jest takze informacja, ze podczas proby przedostania sie do pociagowych toalet, musimy wykazac sie umiejetnosciami niczym zaba z gry Frogger, gdyz korytarze, okupowane sa przez osoby w calosci opatulone kocem I rozlozone gdziekolwiek jest tylko miejsce na podlodze.
Dwie minuty po tym jak usadowimy sie na miejscu, Indusi zaczna chodzic wzdluz pociagu wykrzykujac nazwy towarow, ktore maja na sprzedaz. Wiec jesli zapomniales/-as zaopatrzyc sie w cokolwiek na peronie, nic straconego, dostaniesz to podczas jazdy pociagiem Indian Railways. Tak zaczyna sie nasza podroz…
Po przejechaniu okolo 4 tysiecy kilometrow hinduska koleja, ktora jest najwieksza firma panstwowa, zatrudniajaca okolo miliona mieszkancow, czujemy sie na silach podzielenia sie z Wami naszymi spostrzezeniami.
Pierwsza rzecza, ktora zauwazymy juz przed wejsciem na dworzec sa pasazerowie I bezdomni, ktorzy spia czesto na golej ziemi/ betonie/ plytkach. Sa to ludzie w kazdym wieku, czesc z nich jest przykryta jakims kocem lub innym okryciem, ale wiele osob lezy po prostu w ubraniu w jakim poruszaja sie na co dzien. Ten obraz bedzie nam towarzyszyl na calym rejonie dworca. Zdarza sie, ze osoby lokuja sie pomiedzy wejsciem do dworca, gdzie umieszczono bramki wywolujace dzwieki z gier Nintendo, a glosnikami ktore nadaja glos spikera. Nam ciezko bylo tam wytrzymac minute, oni spedza tam byc moze kilkanascie godzin. Niewatpliwym plusem dworca sa elektroniczne tablice, ktore zyskaly w naszych oczach uznanie, poniewaz zawieraja informacje, ktore ciezko jest wydobyc od kogokolwiek z personelu dworca. Sa to numer I nazwa pociagu, czas odjazdu/ spoznienia oraz peron I tor. Gdy taka tablica ulega awarii, czujemy sie jak dziecko we mgle. Po wstepnym wybadaniu terenu, gdzie dowiadujemy sie ile nasz pociag jest opozniony : ), mozemy sobie pozwolic na delikatny shopping. W kioskach I budkach znajdujacych sie przy peronach, mozemy zaopatrzyc sie w slodycze, chipsy, kolorowe napoje I miejscowe wypieki. Poza tym kupimy tutejszy tabake czyli granulki w malych saszetkach, ktora zuje I ktora pluje na chodnik co drugi lokales. Rownie popularna jest “czai”, czyli lokalna herbata, ktora podwana jest doslownie wszedzie.
Na wiekszosci wiekszych dworcow mozemy zaopatrzyc sie w rozne czasopisma, a takze anglojezyczne ksiazki, gdzie prym wiedzie Paolo Coelho ze swoimi szlagierami. Na drugim miejscu lokuje sie Harry Potter, a podium zamyka Saga Zmierzch. Dalsze pozycje to Jezus, Budda, oraz ksiazki poswiecone jodze I medytacji.
Nakarmieni I napojeni mozemy podejsc do drewnianych tablic, gdzie personel wywiesza listy z pasazerami, zazwyczaj europejskie nazwiska wyrozniaja sie z daleka.
W trakcie oczekiwania na pociag, mozemy zaobserwowac zachowania autochtonow. Wielu Indusow, nawet ci ktorzy maja 20 metrow do bezplatnych toalet, sika (I nie tylko) na tory. Widzielismy kilkadziesiat takich przypadkow.
Ze wzgledu na deficit koszy na smieci, nietrudno zauwazyc sceny, gdzie ludzie rzucaja kilka centymetrow obok siebie kubki czy opakowania po slodyczach, a takze resztki obiadu. Obrazu dopelniaja biegajace po torach psy, krowy I szczury, gdzie populacja tych ostatnich bedzie wynosila okolo kilku, kilkunastu miliardow.
W niektorych miejscach widzielismy Indusow bioracych kapiel w prysznicach rozlokowanych miedzy torami, miedzy czekajacymi na odjazd pociagami, a dziela zniszczenia dopelnia sluzba sprzatajaca dworzec, ktora wszystkie smieci na peronie, zmiata na tory. Jestesmy przekonani, ze powstal tam ekosystem, ktory nie snil sie nawet Darwinowi.
“May I have your attention please”. Nadjezdza nasz pociag, zawierajacy wiele, WIELE wagonow. Na szczescie sa one dobrze oznaczone. Sleeper-y sa ponumerowane, wiec szybko indentyfikujemy nasz wagon I miejsca z zewnatrz pociagu. Nawet stojac na peronie, gdy pociagu jeszcze nie ma, na elektronicznych tablicach wyswietla sie informacja, w ktorym dokladnie miejscu zatrzyma sie oczekiwany numer wagonu danej klasy. Poza sleeperami sa tez AC2, AC3 oraz Sitting- Tier (Second-class). Czyli praktycznie nie mamy pierwszej klasy, ale sa wagony przeznaczone dla niepelnosprawnych. Po zlokalizowaniu naszego wagonu widzimy ludzi starajacych sie wejsc do pociagu jak najszybciej. Pomimo, iz na wiekszych stacjach pociag potragi stac ok. 30 minut. Zupelnie inaczej zachowuja sie, gdy zostawia swoje bagaze w srodku. Czesc z miejscowych ma chyba hobby wbiegania z goracym napojem do odjezdzajacego pociagu, oczywiscie ta sama kawe czy herbate, w tej samej cenie, moga zamowic wewnatrz pociagu. Gdy jestesmy juz w srodku, mozemy zabezpieczyc swoje rzeczy, ale miejsce dla legendarnych klodek jest raczej w piwnicy niz w pociagu. Na odwrot zachowuja sie takze przy wysiadaniu z pociagu, co przypomina nieco instynt “starszej pani” z polskich tramwajow, gdzie draluja do drzwi wyjsciowych juz stacje wczesniej, czyli okolo godziny przed czasem, niemilosiernie panikajac I wykrzykujac nazwe kolejnej stacji.
Jesli wybieracie stosownie wczesnie miejsca gdzie bedziecie spac to polecamy Upper, ewentualnie Side-Upper (klasa Sleeper). Sa to jedyne miejsca na stale rozlozone, zapewniajace wzgledny komfort I troszke dyskrecji. Miejsca nizej czesto sa skladane, bo Indusi preferuja siedzenie. A do tego miejsca te przeznaczone sa dla 2 osob, a czesto jedna kanape okupuje 4 miejscowych. Jesli chodzi o Side- Upper to co prawda zapewnia najwiecej przestrzeni, mozemy sobie usiasc, ale jest najchlodniejszym miejscem, a w nocy jadac ekspresem, bez ogrzewania, mozna dotliwie zmarznac.
Warta dodania jest takze informacja, ze podczas proby przedostania sie do pociagowych toalet, musimy wykazac sie umiejetnosciami niczym zaba z gry Frogger, gdyz korytarze, okupowane sa przez osoby w calosci opatulone kocem I rozlozone gdziekolwiek jest tylko miejsce na podlodze.
Dwie minuty po tym jak usadowimy sie na miejscu, Indusi zaczna chodzic wzdluz pociagu wykrzykujac nazwy towarow, ktore maja na sprzedaz. Wiec jesli zapomniales/-as zaopatrzyc sie w cokolwiek na peronie, nic straconego, dostaniesz to podczas jazdy pociagiem Indian Railways. Tak zaczyna sie nasza podroz…
Zdjęcia (19)
Komentarze (0)
Zasoby: 
21.144 
21.742 
1.082.473 
3.423 
